دستورالعمل های کمی
کنترلرها:
عملکرد مناسب و دقت کنترل ونتیلاسیون که هر کدام شامل موارد زیر است را تحقیق کنید:
Qn -1-1 حجم جاری یا Tidal Volume
Qn -1-2 نرخ تنفس یا Respiration Rate
Qn -1-3 زمان دم یا Inspiratory Time
Qn -1-4 نسبت دم به بازدم یا Inspiratory : Expiratory (I:E)
Qn -1-5 میزان جریان یا Flow
Qn -1-6 صحت غلظت اکسیژن
Qn -1-7 صحت فشار راه های هوایی
در مورد عملکرد و دقت کنترل های ونتیلاسیون و نمایشگرها تحقیق کنید. این آزمایشات نوعاً به وسیله اتصال ونتیلاتور به یک شبیه ساز ریه یا آزمایش کننده ونتیلاتور و مقایسه مقادیر اندازه گیری شده با تنظیمات روی دستگاه انجام می شود. از توصیه های کارخانه برای تنظیمات مناسب ونتیلاتور که در قسمت عملکرد و دقت ذکر شده است ، پیروی کنید. مقادیر اندازه گیری شده حداکثر باید 10% با تنظیمات تفاوت داشته باشند. میزان حجم کلی اندازه گیری شده به وسیله نمایشگر حجم در خروجی دریچه گازها یا دریچه Peep (در صورت استفاده) را ثبت کنید. حجم همچنین می تواند از محاسبه حجم جاری تحویل داده شده از حاصلضرب کامپلیانس مدار تنفسی و ریه مصنوعی (c) و v=c*PIP) PIP) به دست آید. برای تعیین کامپلیانس فوق (c) ، حجمی را روی ونتیلاتور تعیین و آن را به مدار تنفسی و یا ریه مصنوعی تحویل دهید ، سپس تغییرات به دست آمده در فشار را در ورودی ریه مصنوعی یادداشت کنید. کامپلیانس (c) از تقسیم این فشار ثبت شده بر حجم تحویل داده شده بدست می آید. تفاوت حجم اندازه گیری شده 10%± حجم کلی تنظیم شده در ونتیلاتور است. تعداد تنفس ها در یک دقیقه را یادداشت کنید. چک کنید که نرخ اندازه گیری شده می تواند 1 (تنفس/دقیقه) از نرخ تنفسی تنظیمی تفاوت داشته باشد. (در نرخ های تنفسی بالا می تواند تا bpm2 ± تفاوت داشته باشد.)
صحت غلظت اکسیژن تحویلی بایستی در حدود 10%± غلظت اکسیژن تنظیمی یا 3% اکسیژن تنظیمی باشد (هر کدام بزرگتر باشد).
پارامترها و آلارم های مانیتور شده:
در مورد عملکرد مناسب ، ایمنی و صحت پارامترهای مانیتور شده و آلارم های جانبی آن ها که می تواند شامل موارد زیر باشد ، تحقیق کنید:
Qn-2-1 نرخ تنفس
Qn-2-2 زمان دم
Qn-2-3 ماکزیمم فشار دم
Qn-2-4 ماکزیمم فلو دم
Qn-2-5 فشار پایان بازدمی مثبت یا PEEP
Qn-2-6فشار متوسط مسیر هوائی
Qn-2-7 حجم (شامل حجم جاری و حجم دقیقه ای)
Qn-2-8 درصد اکسیژن دمی جزئی (FIO2)
ونتیلاتور را به شبیه ساز ریه یا آزمایش کننده ونتیلاتور وصل کنید و تحقیق کنید که مقادیر نمایش داده شده بیش از 10% با مقادیر شبیه سازی شده ، تفاوت نداشته باشند. شرایط ایجاد آلارم های صوتی و بصری را ایجاد کنید. چک کنید که پیام آلارم بر روی صفحه ظاهر می شود. اگر ونتیلاتور دارای ویژگی قطع آلارم است ، روش راه اندازی مجدد آن را (به صورت دستی یا اتوماتیک) چک کنید. عملکرد کنترل صدا را چک کنید که به درستی عمل می کند. اگر آلارم های صوتی قطع شده اند یا بر روی صدای کم تنظیم شده اند ، کارکنان را در مورد اهمیت نگه داشتن صدای آلارم ها در سطح مناسب آگاه کنید. اگر از کنترل آلارم از راه دور استفاده می کنید ، عملکرد صحیح آلارم و نشانگر آن را چک کنید.
باید فعال شدن آلارم (مثلاً فشار دمی ماکزیمم بالا ، فشار پایین ، اکسیژن دمی جزئی پایین) در حدود 10% از مقادیر تنظیم شده باشد (خاطر نشان می شود این آیتم در بیشتر مواقع شامل دستگاه ونتیلاتور مراقبت ویژه می شود).
آزمون های کمی از نوع ایمنی الکتریکی
این آزمون ها به صورت عمومی شامل موارد زیر است:
1- اندازه گیری مقاومت زمین حفاظتی
2- جریان نشتی زمین
3- جریان نشتی بدنه
4- جریان نشتی بیمار
5- جریان نشتی کمکی بیمار
